Sam Smith, André 3000 i Sade na jednej płycie? Poznajcie składankę „TRAИƧA”
Nie dość, że do słuchaczy trafiło 210 minut (!) muzyki najwyższej próby, to dochód z jej sprzedaży zostanie przeznaczony na szczytny cel.
Nie ma co owijać w bawełnę: gdyby tracklista tej kompilacji znalazła odzwierciedlenie w line-upie festiwalu, kupowalibyśmy bilety w ciemno. Na ośmioczęściowej TRAИƧIE usłyszymy kilkudziesięciu znakomitych artystów: i tych z głównego nurtu, i z alternatywy. Nominowany przed chwilą do Grammy André 3000 nie zaniża średniej długości swoich kompozycji i prezentuje blisko półgodzinny utwór. Gwiazda soulu, Sade, przerywa sześcioletnią fonograficzną ciszę. Do mikrofonu dobierają się także Yaya Bey, Adrianne Lenker i Gia Margaret.
Transa: siła współpracy…
Składanka zawiera również niespodziewane duety, których doboru nie powstydziliby się wprawieni w bojach muzyczni swaci. Sam Smith łączą siły z Beverly Glennem-Copelandem, legendarnym new-age’owym producentem, Perfume Genius – z Alanem Sparhawkiem, wokalistą slowcore’owego zespołu Low. Saksofonistka Cole Pulice zaprasza do współpracy transpłciową aktorkę Hunter Schafer, Ezra Furman zaś Sharon Van Etten. Takich kooperacji jest tu jeszcze więcej. Robią o tyle duże wrażenie, że zacierają podziały między gatunkami, pokoleniami czy płciami.
… i nieoczywisty repertuar
TRAИƧA to nie tylko okazja do pójścia śladem alei gwiazd, ale też usłyszenia dobrze znanych klasyków w nieco innym wydaniu. Rachika Nayar, Julianna Barwick i Cassandra Croft przeobrażają balladowe Song to the Siren Tima Buckleya w złożoną ambientową suitę. Sam Smith, Lyra Pramuk i Moses Sumney biorą na tapet klasyk disco You Make Me Feel (Mighty Real) Sylvestra. Ostatni z artystów wraz z ANOHNI oddaje także hołd tragicznie zmarłej SOPHIE. Arpeggiujące Is It Cold in the Water w ich interpretacji kryje jeszcze więcej kruchego piękna i lęku. Z coverów nie wypada też przegapić nowej wersji You Don’t Know Me Caetano Veloso, brazylijskiego apologety pacyfizmu i pomysłodawcy ruchu Tropicalismo. Kompozycję zreinterpretowali Devendra Banhart, Blake Mills oraz wspomniany Glenn-Copeland.
W jednoczącym duchu
Format płytowej kompilacji, zwłaszcza w XXI wieku, gdy wypierają go playlisty tworzone w serwisach streamingowych, zdaje się powoli odchodzić do lamusa. Przykład TRANSY pokazuje jednak, że układanie składanek nadal ma sens. W tym przypadku nie chodzi nawet tylko o możliwość zasiania fermentu twórczego u artystów, którzy nigdy nie spotkali się w studiu nagraniowym. Zawarte na albumie piosenki mają bowiem wspólny mianownik – odmieniają przez wszystkie przypadki ideę transpłciowości. – Widoczność reprezentujących je osób była mocno skoncentrowana na estetyce i seksualności. Tymczasem serce TRANSY leży w jednoczącym duchu, który łączy nas wszystkich – przekonuje w rozmowie z portalem The Guardian Dust Reid, dyrektor wykonawczy Red Hot Organisation.
Płeć niejedno ma imię
Album składa się z ośmiu części: Łono duszy, Przetrwanie, Ciemna noc, Przebudzenie, Żałoba, Akceptacja, Wyzwolenie oraz Odnowa. Podział ten unaocznia, jak złożonym i labilnym pojęciem może być płeć. Wokół jej korekty rozciąga się całe spektrum tematów: od akceptacji zmieniającego się ciała, przez dostosowanie się do otoczenia, aż po radość z wyzwolenia i życia w zgodzie z samym sobą. Istotnym aspektem jest także reakcja najbliższych, o czym w piosence Young Lion śpiewa Sade. – Młody człowieku. To było dla ciebie tak ciężkie. Musiałeś czuć się tak samotny. Udręka i ból. Powinnam była wiedzieć – wyznaje transpłciowemu synowi. Cieszy fakt, że wyznania osób queerowych stoją w jednym rzędzie z ich sojusznikami. Obie grupy nie żyją w próżni i powinny umieć wzajemnie się wspierać.
Tęczowa kartografia. Queering the Map to projekt, który zwiększa widzialność osób LGBTQ+
Jest jeszcze jeden szczegół. Wymierna wartość składanki nie kończy się na samym dostrzeżeniu społeczności queerowej – jej wyzwań, bolączek czy radości. TRANSA stanowi bowiem kolejny charytatywny projekt wspomnianej Red Hot Organization. Stowarzyszenie powstało pod koniec lat 80. w odpowiedzi na zbierającą żniwo epidemię AIDS. Pierwszą, wydaną w 1990 roku płytą Red Hot + Blue, uczciło pamięć piosenkarza Cole’a Portera, przy okazji zbierając milion dolarów na walkę z chorobą. Spod jego rąk wyszło jeszcze 25 innych wydawnictw, które dostatecznie mocno przekonały, że filantropia może iść w parze z popkulturą.
Sześciopłytowe wydawnictwo można już zamówić w preorderze. Poza zestawem winyli TRANSA zawiera kolorowy booklet z fotografiami, słowami piosenek i esejami poświęconymi transpłciowości.
