Interaktywny, psychodeliczny teledysk do nowego utworu Beth Gibbons zrealizował Weirdcore. Artysta wcześniej współpracował m.in. z Aphex Twinem, Radiohead i Tame Impalą.
Beth Gibbons przymierzała się do wydania płyty pod własnym nazwiskiem jeszcze wtedy, gdy regularnie koncertowała z zespołem Portishead. Pierwszą namiastką jej solowych poczynań był krążek Out of Season z 2002 roku. Nie nagrywała go jednak zupełnie sama, bo połączyła siły z basistą zespołu Talk Talk, Paulem Webbem. Ponad dekadę później wzięła zaś udział w niezwykłym koncercie, który odbył się w warszawskim Teatrze Narodowym. Wraz z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod batutą Krzysztofa Pendereckiego wykonała tam III Symfonię (Symfonię pieśni żałosnych). Wokalistka miała o tyle utrudnione zadanie, że nigdy wcześniej nie zetknęła się z językiem polskim. Dzięki tytanicznej pracy i przemyślanej interpretacji fonicznej stanęła jednak na wysokości zadania. Jej wyjątkowy występ ukazał się zarówno w formie filmu dokumentalnego, jak i płyty live.
Debiut doświadczonej artystki
Oba projekty okazały się przystawką przed daniem głównym. W lutym, trzy dekady po premierze krążka Dummy, dzięki któremu Portishead wypłynęło na szerokie wody, Beth Gibbons zapowiedziała właściwy solowy album. Lives Outgrown ma ukazać się 17 maja nakładem wytwórni Domino Recordings. Poza wokalistką produkcją premierowych piosenek zajęli się James Ford i Lee Harris. Ten pierwszy jest członkiem grup Simian Mobile Disco i The Last Shadow Puppets. Drugi grał na perkusji we wspomnianym Talk Talk. Bądźmy szczerzy: trudno wyobrazić sobie równie utalentowanych współpracowników.
Beth Gibbons: szukając światełka w tunelu
Tytuł wydawnictwa można dosłownie przetłumaczyć jako Życie, które przerosło. Wygląda na to, że Beth Gibbons po raz kolejny nie chce dystansować się od negatywnych emocji, tylko próbuje je oswoić. Jak przyznaje, w ostatnich latach musiała pożegnać się z wieloma bliskimi osobami. W tym okresie często patrzyła wstecz, a myślenie o dalszych planach przestała wiązać z ekscytacją. – Uświadomiłam sobie, jak wygląda życie bez nadziei. Doświadczyłam wtedy smutku, jakiego nigdy wcześniej nie czułam. Kiedyś miałam przestrzeń na zmianę swojej przyszłości. Gdy walczysz ze swoim ciałem, nie zmusisz go do zrobienia czegoś, czego nie chce – deklaruje. Po przykrym, ale koniecznym rachunku sumienia nie karmi się jednak gniewem, tylko szuka koncyliacji i spokoju.
Cat Power zaśpiewa w Warszawie piosenki Boba Dylana. Takiego koncertu nie możecie przegapić!
Dotychczas poznaliśmy jeden utwór z Lives Outgrown. Teraz apetyt na resztę albumu zaostrza kolejny singiel, czyli Reaching Out. – Potrzebuję twojej miłości, żeby uciszyć cały mój wstyd – przyznaje Brytyjka. W złożonej, orkiestralnej aranżacji, która przywodzi na myśl nie tylko przepełniony smutkiem styl Portishead, ale też elegancję Björk, jej wyznanie wybrzmiewa szczególnie mocno. Ktoś w komentarzach pod teledyskiem na YouTube stwierdził, że właśnie takie piosenki powinny pojawić się w filmach o Jamesie Bondzie. Zdecydowanie coś w tym jest.
Reaching Out wyróżnia się psychodelicznym teledyskiem. Styl jego autora, pochodzącego z Londynu Weirdcore’a, wymyka się wszelkim próbom zdefiniowania i klasyfikacji. Jego postinternetowe kolaże i awangardowe animacje w przeszłości docenili m.in. Aphex Twin, Radiohead, Tame Impala oraz Miley Cyrus. Klip dla Beth Gibbons wykonał w dwóch wersjach – tradycyjnej i interaktywnej. W tej drugiej użytkownik za pomocą kursora może samodzielnie przemierzać oniryczny, binarny świat. Ostrzegamy: ta podróż wciąga!
