Spotkanie dwóch outsiderów. Barry Keoghan i Franz Rogowski w filmie „Bird”
Bailey, główna bohaterka nowej produkcji, mieszka wraz z ojcem i bratem w głębokiej Anglii. Jej życie wkrótce ma nabrać rumieńców. Poza zwiastunem, który już wcześniej trafił do sieci, w klimat coming-of-age’owej historii wprowadza nas nowy teledysk rockowego zespołu Fontaines D.C.
Andrea Arnold bywa niekiedy stawiana w jednym rzędzie z Kenem Loachem, Mike’iem Leighem i Lynne Ramsay. Reżyserów łączy nie tylko brytyjska narodowość. Wszyscy specjalizują się w tworzeniu kina społecznego: uwrażliwiającego na ludzką krzywdę, oddającego głos niewysłuchanym i głęboko humanistycznego. Sama Arnold, zdobywczyni Oscara za krótkometrażową Osę, pokazała już to wielokrotnie. W Fish Tank zajrzała do blokowisk, gdzie mieszkała 15-letnia, stojąca na rozdrożu życiowym Mia. American Honey poświęciła codzienności wagabundów kursujących po Stanach Zjednoczonych, a z Wichrowych wzgórz, klasycznej książki Emily Brontë, sprawnie wydestylowała wątki klasowe. Ostatnio człowieczeństwa szukała też u innych zwierząt. Dokumentalną, naturalistyczną Krowę poświęciła samicy tytułowego gatunku, która szykuje się do porodu cieląt.
Między rzeczywistością a surrealizmem
Na horyzoncie miga właśnie kolejna nowość od Brytyjki. Reżyserka przedpremierowo prezentowała ją na tegorocznym festiwalu w Cannes, gdzie ubiegała się o Złotą Palmę. Po statuetkę ostatecznie nie sięgnęła, ale Bird zebrało raczej entuzjastyczne recenzje. – Film pięknie balansuje na granicy między rzeczywistością a surrealizmem. Podobnie jak w poprzednich dziełach, tak i teraz autorka maluje namacalne poczucie czasu i miejsca – pisał Rafa Sales Ross z The Playlist. Leslie Felperin z The Hollywood Reporter podkreśliła, że mocną stroną reżyserki znów okazała się praca z nieprofesjonalnymi aktorami, zwłaszcza z Nykiyą Adams. Nastolatka nigdy wcześniej nie gościła na planie filmowym, a tu kamera nie odstępuje jej nawet na krok.
Wolne ptaki
O czym opowiada Bird? Wspomniana Adams gra tu 12-letnią Bailey, która wraz z bratem i ojcem mieszka w obskurnym, niewyremontowanym skłocie. Dziewczynka nie potrafi ogrzać się w cieple ogniska domowego i postanawia szukać akceptacji gdzie indziej. Tak właśnie trafia na mężczyznę o tytułowym imieniu, który próbuje za wszelką cenę odnaleźć utraconych krewnych. Nieznajomych zaczyna łączyć niezwykła, metafizyczna wręcz więź. Aby właściwie ją ukazać, Arnold nie odwołuje się tylko do znanych sobie estetyk. Do surowych ujęć brytyjskich przedmieść wplata szczyptę realizmu magicznego. Po Krowie najwyraźniej spodobały jej się także metafory zwierzęce, tu pod postacią ptaków kluczących po niebie. W ich zachowaniu próbuje dostrzec analogię do zachowania protagonistów.
Zdjęcia do filmu zrealizował Robbie Ryan, który niedawno zabłysnął u Yorgosa Lanthimosa w Rodzajach życzliwości i Biednych istotach. W Bird poza Adams grają topowi aktorzy młodego pokolenia – Barry Keoghan (Saltburn, Duchy Inisherin, Zabicie świętego jelenia) oraz Franz Rogowski (Przejścia, Disco Boy, Wielka wolność). Ten pierwszy podczas konferencji w Cannes wyznał, że praca z Arnold obudziła w nim wspomnienia trudnego dzieciństwa. Gdy był nastolatkiem, stracił matkę uzależnioną od narkotyków i przez dłuższy czas tułał się po rodzinach zastępczych.
Pharrell Williams ułożył swoją biografię z klocków Lego. Takiego filmu jeszcze nie było!
Światową dystrybucją dramatu społecznego zajmuje się MUBI. Platforma streamingowa poinformowała właśnie, że wprowadzi nowość do kin 8 listopada. W Polsce zrobi to Gutek Film, ale nie wyznaczył jeszcze oficjalnej daty premiery. W oczekiwaniu na nią możemy za to zapętlać nowy teledysk, który został zmontowany ze scen Bird. Klip ilustruje piosenkę Bug z tegorocznego albumu irlandzkiej grupy Fontaines D.C. – jednej z największych nadziei wyspiarskiego rocka. Wczoraj ogłoszono występ zespołu na katowickim OFF Festivalu.
– To utwór, który powstał szybko i jeszcze szybciej przekonał wszystkich do siebie. W moich oczach postać Buga, tatuaż „Bug’s Life”, esencjonalne i romantyczne światy oraz wers „Changed my name to »Promise you, Yea” sprawiają, że dalsza perswazja jest niepotrzebna, a słuszność pomysłu: niezaprzeczalna. Wielkie podziękowania dla Andrei Arnold za wpuszczenie nas tak blisko jej wizjonerskiego świata. Zostanie zapamiętana tak, jak pamiętamy Bacona czy Goyę – piszą artyści.
