Ukraina, Białoruś, Gruzja, Wietnam i Indie. W tych krajach powstały produkcje, które przez całe lato zobaczymy na dziedzińcu stołecznego Centrum Myśli Jana Pawła II.
Kino bywa oknem na świat. Niby to oklepany slogan, a jednak tkwi w nim prawda, o której należy stale przypominać. Oglądanie fabuł albo dokumentów osadzonych w różnych kodach kulturowych uwrażliwia i poszerza horyzonty. Pozwala zrozumieć innych i zorientować się, że dzielące nas różnice wcale nie muszą skutkować konfliktem, tylko dialogiem. – Grałam postacie z wielu odmiennych kultur. W trakcie pracy zauważyłam, że niezależnie od tego, skąd jesteśmy, kryje się w nas rdzeń uniwersalnego człowieczeństwa – powiedziała kiedyś trzykrotna zdobywczyni Oscara, Meryl Streep.
Małgorzata Szumowska i Michał Englert: Trans nadal pozostaje w Polsce kwestią tabu, niewygodną, ostatnią do dyskusji
Takie przesłanie leży także u fundamentów Letniego Przeglądu Filmowego Pod Wspólnym Niebem. To festiwal organizowany przez stołeczne Centrum Myśli Jana Pawła II. – Chcemy tworzyć przestrzeń, w której warszawiacy i migranci będą mogli wspólnie poznawać inne kultury, przełamywać stereotypy i budować porozumienie ponad podziałami – przekonują jego organizatorzy. W dobie narastających wojen i napięć społecznych podobne inicjatywy zdają się na wagę złota.
Pod Wspólnym Niebem 2024: Ukraina na start
Wydarzenie w tym roku odbywa się już po raz trzeci. Jego formuła pozostaje ta sama. Miejscem plenerowych seansów jest dziedziniec Kamienicy Artystycznej przy ul. Foksal 11. Wszystkie bezpłatne projekcje odbywają się w środy o 20:00. Każdej będą towarzyszyć spotkania z zaproszonymi gośćmi – podróżnikami, dziennikarzami, pisarzami i samymi filmowcami. Rozmowy z ekspertami pozwolą jeszcze lepiej odczytać kontekst prezentowanych produkcji.
Przegląd rozpocznie się 10 lipca dwoma ukraińskimi filmami. Animację Mariupol. Sto nocy Sofiji Melnyk zadedykowano dziecięcym ofiarom wojny trwającej za naszą wschodnią granicą. Świat przepełniony złem i przemocą przedstawiono w nim z perspektywy czteroletniej dziewczynki. Akcja pełnometrażowego Kochasz mnie Tonyi Noyabrovej toczy się zaś trzy dekady wcześnej, na początku lat 90. Losy głównej bohaterki, 17-letniej aktorki, splatają się z przebiegiem upadku Związku Radzieckiego. Film został częściowo oparty na osobistych przeżyciach samej Noyabrovej.
Japońska niewygoda i indyjskie rytuały
Dwa następne tygodnie to filmoznawcza podróż do Azji. 17 lipca zapoznamy się z Wewnętrzną zimą indyjskiego aktora i reżysera Aamira Bashira. Historię Nargis, kobiety pracującej jako pomoc domowa, również naznaczyły zawirowania polityczne. Jej mąż, Manzoor, trafia do aresztu na skutek przyłączenia się do zbrojnej rebelii. 24 lipca przeniesiemy się za to do Wietnamu. Z kraju ze stolicą Hanoi pochodzą trzy bohaterki Wzdłuż brzegu (reż. Akio Fujimoto), które decydują się na emigrację zarobkową w Japonii. Wszystko idzie zgodnie z planem, dopóki nie tracą paszportów. Los imigrantek nielegalnie przebywających na obcym terytorium przysporzy im sporo problemów.
Do obu krajów widzom tego lata przyjdzie jeszcze wrócić. Drugim indyjskim filmem w zestawieniu jest prezentowane 14 sierpnia Wzmożenie (reż. Dominic Sangma). To historia o wiejskiej społeczności żyjącej w odległym regionie Meghalaya, której spokój zaburzy seria tajemniczych zniknięć. Tydzień później, 21 sierpnia, ponowny wgląd w wietnamskie obyczaje zapewni Phạm Thiên Ân. Jego dzieło W żółtym kokonie, stanowiące mistyczną podróż między życiem a śmiercią, okrzyknięto najlepszym debiutem na ubiegłorocznym festiwalu w Cannes. Lojalnie uprzedzamy, że to najdłuższy (trzy godziny!) tytuł w całym zestawieniu.
W poszukiwaniu wolności
Oba segmenty z Azji Południowo-Wschodniej przedzieli kino europejskie. W ostatni dzień lipca zobaczymy Czarnego kosa, Czarną jeżynę Elene Naveriani. Gruzinka z dużą dozą empatii i zrozumienia portretuje swoją 48-letnią rodaczkę, która nigdy nie miała potrzeby związać się z mężczyzną. Gdy poznaje wreszcie idealnego wybranka, musi zastanowić się nad tym, czy porzuci ukochaną wolność. Na 7 sierpnia zaplanowano zaś projekcje Mojej Ozerny Kariny Będkowskiej i Skąd dokąd Maćka Hameli. Oba dokumenty, choć zrealizowane przez Polaków, opowiadają o współczesnej Ukrainie. Ważny jest w nich motyw podróży. W pierwszym mieszkająca w Londynie Karina jedzie do swojej cioci. W drugim mieszkańcy zaatakowanego kraju uciekają czym prędzej na Zachód.
Dwa ostatnie spotkania w ramach wydarzenia to również ukłon w stronę fanów kina dokumentalnego. 28 sierpnia wieczór filmowy współorganizuje Festiwal Bulbamovie zajmujący się kinem białoruskim. Do przeglądu wytypował Rozrzucone gniazdo Valery’ego Neskaradzianego, Marę. Białoruski sen Sashy Kulak oraz Ostatnią nocną zmianę Maksima Shveda. Tegoroczny cykl zwieńczą zaś trzy propozycje z Wajda School. Wspólnym mianownikiem Raisy (reż. Dorota Migas-Mazur), In Limbo (reż. Alina Maksimienko) oraz Pułapki (reż. Vitalii Havura) są wyraziste kobiece bohaterki.
Going. MORE jest patronem medialnym III Przeglądu Filmowego Pod Wspólnym Niebem. Więcej szczegółów dot. wydarzenia znajdziecie na oficjalnej stronie internetowej Centrum Myśli Jana Pawła II.
