Szczątki tego stworzenia mają miliony lat. Uważa się, że jest to największy tego typu gatunek, jaki kiedykolwiek znaleziono. Starożytny delfin to dla naukowców spora zagwozdka.
Naukowcy odkryli liczące 16 milionów lat szczątki największego delfina rzecznego, jakiego kiedykolwiek znaleziono. Starożytny delfin został rozpoznany po odkopaniu ogromnej skamieniałej czaszki w Amazonii. Naukowcy z Uniwersytetu w Zurychu nazwali go Pebanista yacuruna od mitycznych wodnych ludzi, którzy według wierzeń żyli pod wodą w wiadomym dorzeczu. Szacuje się, że stworzenie mierzyłoby od trzech do trzech i pół metra, co czyni je największym delfinem słodkowodnym kiedykolwiek żyjącym na Ziemi.
Czytajcie więcej o fenomenach świata przyrody tutaj!
Wszystko zaczyna się od czachy
Międzynarodowy zespół badawczy dokonał znaleziska podczas podróży po rzece Napo w 2018 roku. Zaczęto zbierać dziesiątki skamieniałości, jednak po prawie trzech tygodniach poszukiwań zespół dokonał najbardziej zaskakującego odkrycia. Duża czaszka delfina została odkryta przez Alda Benitesa-Palomina, głównego autora badań nad delfinem opublikowanych w Science Advances. Co ciekawe, naukowiec był wówczas dopiero w trakcie studiów licencjackich.
Benites-Palomino po raz pierwszy rzucił okiem na fragment szczęki podczas spaceru z kolegą. – Gdy tylko go rozpoznałem, zobaczyłem gniazda zębów. Krzyknąłem: to jest delfin. Nie mogliśmy w to uwierzyć – powiedział The Guardian.
Starożytny delfin i jego tajemnicze pochodzenie
Sprawa skrywała w sobie wiele zagadek. Stworzenie zdawało się być spokrewnione bardziej z delfinami rzecznymi występującymi w Azji Południowej niż z delfinami w regionie, w którym zostało odkryte. Kluczowe cechy gigantycznego starożytnego delfina na to wskazują. Zarówno on, jak i te rzeczne w Azji mają wysoko rozwinięte grzebienie twarzowe i struktury kostne, które są synonimem echolokacji, czyli zdolności widzenia za pomocą dźwięków o wysokiej częstotliwości lub echa.
Wykorzystywana do polowania echolokacja jawi się jako umiejętność niezbędna dla tych zwierząt, ponieważ zwykle żyją w bardziej mulistych wodach. Takie warunki bardzo osłabiają ich wzrok, jak wyjaśnił Gabriel Aguirre-Fernández, badacz UZH, który również brał udział w badaniu. Pebanista miał również wydłużony pysk z dużą liczbą zębów, co sugeruje, że żywił się rybami. To bezpośrednio wiąże go z dzisiejszymi delfinami rzecznymi.
Paleontolodzy uważają, że ten gatunek delfinów należy do Platanistoidea. To grupa delfinów, które żyły w oceanach świata od 24 do 16 milionów lat temu. Ich morscy przodkowie przed nimi najechali słodkowodne ekosystemy proto-Amazonii, które były pełne zdobyczy i ostatecznie przystosowały się do środowiska. Jednak około 10 milionów lat temu Pebas ostatecznie ustąpiły miejsca. Nowe siedliska doprowadziły do zniknięcia zdobyczy, co doprowadziło do wyginięcia gigantycznego delfina.
Trudności związane z poszukiwaniami
Bycie paleontologiem w Amazonii wiąże się z wyzwaniami. Wysoki poziom wody w amazońskich lasach deszczowych ogranicza pracę ekspertów w terenie, więc muszą oni wykonywać ją w porze suchej. Skamieniałości da się znaleźć tylko wtedy, gdy poziom rzeki jest wystarczająco niski. Natomiast jeśli szczątki nie zostaną zebrane na czas, mogą zostać zmiecione w porze deszczowej i utracone na zawsze.
