Przed nami 18. edycja festiwalu filmowego Millennium Docs Against Gravity. Od 3 do 12 września w 7 miastach w całej Polsce będziemy oglądać projekcje najlepszego kina dokumentalnego.
Żeby ułatwić nieco drogę w gąszczu propozycji przygotowałam autorską selekcję 6 filmów, których nie chcę przegapić na MDAG. Umówmy się, świetnych pozycji jest w programie dużo więcej, więc potraktujcie tę szóstkę jako start a nie finisz.
Jak mówią organizatorzy: Tegoroczne hasło festiwalu to „Świat się budzi”. Wszyscy z nadzieją czekamy, aż rzeczywistość zacznie wracać do normalności, pokonując pandemię, która zmieniła obraz naszej codzienności w 2020 roku. Chcemy, żeby festiwal niósł nadzieję, że społeczna solidarność, której jesteśmy świadkami obecnie, może zostać z nami na dłużej. Znajdziemy tu więc wątki ekologiczne, społeczne, opowieści o covidowej samotności czy intymne spotkania z lokalnymi społecznościami. Samo gęste.
Nasze białe muzeum
Reżyseria Renzo Martens | Niderlandy, Belgia
Renzo Martens – reżyser dokumentu – przyjeżdża do Kongo, by zaproponować byłym pracownikom plantacji Unilevera i ich rodzinom udział w projekcie artystycznym. Niegdyś systemowo wyzyskiwani, teraz mogą zyskać przestrzeń na swobodną ekspresję i wybrzmienie ich głosów. To również sposób, w jaki reżyser próbuje odwrócić tradycyjny przepływ kapitału. Pyta: Kto czerpie zyski z sukcesu sztuki? Dlaczego neokolonializm jest tak perfekcyjnie niewidoczny? Jaka jest odpowiedzialność społeczna artysty i muzeów? Jak na nie odpowiada – chętnie przekonam się w czasie filmowej projekcji.
7-my sierpnia
Reżyseria Michał Bolland | Polska
Film dokumentuje wydarzenia z 2020 roku – czas zintensyfikowanej nagonki politycznej na osoby LGBT+, brutalnych działań policji, solidarnościowych manifestacji, aresztowania Margot – aktywistki związanej ze Stop Bzdurom i 47 innych osób. Historie bohaterów pozwalają nie tylko ponownie przeżyć emocje tamtych gorączkowych dni. Pokazują również rzeczywistość osób spoza heteronormatywnego wzorca, na co dzień padających ofiarom różnych form homofobii i transfobii.
Aalto – z miłości do architektury
Reżyseria Virpi Suutari | Finlandia
Coś dla wytchnienia. Opowieść o kultowym architekcie Alvarze Aalto i jego miłości do projektowania, do designu oraz do żony – jednocześnie muzy i współpracowniczki – Aino. Odwiedzimy ich najważniejsze realizacje rozsiane po całym świecie, obejrzymy archiwalne materiały, wysłuchamy głosu ekspertów. Będziemy wchłaniać w siebie ducha łączności człowieka z naturą, który przesycał wszystkie ich projekty. Spodziewam się wizualnej uczty, ocieplającej również serce.
Seal Story
Reżyseria Bartłomiej Błaszczyński | Polska
Kiedy Jakub wyjechał na Islandię do pracy w Muzeum Duchów, Elfów i Zorzy Polarnej nie spodziewał się, że spędzi tam długie miesiące w całkowitej samotności. Wybuch pandemii sprawił, że stracił zarówno zatrudnienie, jak i możliwość powrotu do kraju. W zamian za drobne prace na rzecz obiektu, zamieszkał w przy-muzealnym hotelu. Pełny lockdown na wyspie spędził czując się jak bohater filmu post-apo. Zamiast spektakularnych zmagań ze światem, znanych z tego kinowego gatunku, musiał jednak stawić czoła ciszy i pustce.
Tańcząca z rekinami
Reżyseria Sally Aitken | Australia
Łowczyni rekinów z lat 50. XX wieku, która w latach 60. – cytując – zamieniła włócznię na aparat fotograficzny? Jedna z nielicznych podwodnych fotografek z lat 60. i działaczka na rzecz ochrony gatunku? Przyjaciółka żarłacza białego? Osoba odważnie szerząca wiedzę na temat wycinka naszej rzeczywistości, w której pierwsze skrzypce grają strach i uprzedzenia? Chcę. To. Obejrzeć. W rolach głównych: Valerie Taylor czyli silna kobieca postać w świecie zdominowanym przez mężczyzn i archiwalne materiały pokazujące rafy koralowe i bogactwo morskich gatunków lata przed postępującym wyniszczeniem.
Truflarze
Reżyseria Michael Dweck, Gregory Kershaw | Włochy, Grecja, USA
Przeglądając program MDAG znalazłam najpierw film o grzybach, potem film o psach, a na samym końcu “Truflarzy” czyli opowieść o pieskach tropiących grzyby i ich właścicielach – starszych panach, którzy trudnią się tą sztuką od dziesięcioleci. Jak głosi opis: Po obejrzeniu tego filmu będziecie chcieli rzucić wszystko i wyjechać do Włoch, aby w piemonckich górach zbierać trufle. Jestem kupiona. Za produkcją wykonawczą stoi reżyser “Tamtych dni, tamtych nocy” Luca Guadagnino. Można spodziewać się zatem obrazu pełnego czułości i uwagi w opowiadaniu o emocjach.
