Pewność siebie dla wszystkich mutantów. Arca prezentuje pierwszą od trzech lat solową muzykę

Wenezuelka przedpremierowo wykonała oba utwory na tegorocznej Coachelli. Potencjalnie usłyszymy je także podczas Open’era, gdzie artystka zagra 5 lipca.

W 2021 roku Arca przeszła samą siebie i w ramach serii Kick wydała w krótkich odstępach czasu cztery albumy. Choć wszystkie spowija podobna aura eksperymentów, wizualnych transgresji i przekraczania granic gatunkowych, każdy z nich czymś się wyróżnia.

Kick II zestawiał awangardową elektronikę z tanecznymi brzmieniami muzyki latynoskiej: reggaetonu albo cumbii. Następny krążek wprowadzał do tej mieszanki nieco więcej hyperpopu i psychodelii. Później przyszła pora na zwrot w stronę shoegaze’u i ambientu. Na Kick IIII gościnnie usłyszymy bowiem i wiolonczelistę Olivera Coatesa, i wokalistkę rockowej grupy Garbage, Shirley Manson. Finał płytowej pentalogii, wydany nagle, bez wcześniejszej zapowiedzi, składa się zaś z samych instrumentalnych, fortepianowych kompozycji. Do jednej z nich, Sanctuary, dograł się nieżyjący już Ryūichi Sakamoto.

Przerwa po muzycznym maratonie

Tak solidna porcja muzyki musiała słuchaczom na jakiś czas wystarczyć. Po domknięciu cyklu Wenezuelka skupiła się na koncertowaniu i życiu prywatnym. W 2023 roku przeszła operację feminizacji twarzy, dzięki czemu, jak sama wspominała, poczuła się wolna, jakby zdjęto ciężar z jej czakr. Do studia nagraniowego wchodziła raczej okazjonalnie. Dograła się m.in. do utworów Tokischy, Cardopushera vel Safetytrance i Addison Rae.

Arca: 2025 rok powrotem do gry

Kto zdążył stęsknić się za ikoną dekonstrukcji i awangardy, ten może teraz odetchnąć z ulgą. Wszystko wskazuje na to, że po dłuższym odpoczynku przyszła pora na kolejne ruchy od artystki. Arca znów intensywniej koncertuje. Niedawno po raz pierwszy w karierze wystąpiła na Coachelli, gdzie – jak pisze Julyssa Lopez z Rolling Stone – zagrała piorunujący set, do którego nie można było nie tańczyć. Niedługo wróci również do Polski. 5 lipca, tego samego dnia co Linkin Park, Brutalismus 3000 albo Doechii, uświetni swoją obecnością gdyński Open’er Festival.

Dom na chwiejnych fundamentach. Jak rodziła się muzyka house i ile zostało w niej ideałów?

Deformacje, zniekształcenia, eksplozje

Przyszła także i pora na nową muzykę. Światło dzienne ujrzały właśnie dwa nowe single 35-latki, czyli Puta i Sola. Ten pierwszy według niej demonstruje ekstrawagancką zmysłowość parkietu tanecznego, a drugi – wrażliwość na czułość i miłość. – Mam nadzieję, że przyniosą radość, pocieszenie, a także dodadzą pewności siebie wszystkim mutantom! – wierzy Wenezuelka. Oba numery opatrzono teledyskami, za które odpowiadają kolejno Stillz i Daniel Sannwald. Deformacje, zniekształcenia, eksplozje, błyski i elegancja – w klipach jest wszystko, co uzupełnia wizualnie wyrazisty image Alejandry Ghersi.

Wraz z publikacją piosenek artystka wytłumaczyła słuchaczom, skąd dłuższa niż zazwyczaj przerwa wydawnicza. – Przez lata dopieszczałam „Puta” i „Sola”. Czas spędzony na samodzielnym pisaniu, nagrywaniu, produkcji, i miksie był niezbędny, żeby ta muzyka była idealna. Jestem dumna z tych utworów – przekonuje twórczyni. Sami słuchacze chyba podzielają ten zachwyt, bo w komentarzach pod wspomnianymi teledyskami często powtarza się jedno i to samo oświadczenie. Królowa wróciła.