Kopenhaska czerń i biel. Film „Dziewczyna z igłą” z ważną nagrodą na festiwalu EnergaCAMERIMAGE
Autor zdjęć, Michał Dymek, wraz z reżyserem Magnusem von Hornem przenosi widzów do dwudziestolecia międzywojennego.
W sobotę 23 listopada dobiegła końca 32. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego EnergaCAMERIMAGE: jednego z najważniejszych wydarzeń poświęconych sztuce operatorskiej. O tegorocznej odsłonie imprezy było głośno nie tylko z artystycznych względów. Wiele zamieszania wywołał fakt, że to właśnie w Toruniu odbyła się światowa premiera westernu Rust. Podczas realizacji filmu doszło do tragicznego wypadku: autorka zdjęć Halyna Hutchins została śmiertelnie postrzelona przez aktora Aleca Baldwina. Pokazy na Kujawach miały upamiętnić twórczynię, ale jej rodzina nie była z tego powodu specjalnie zadowolona. Bliscy uznali, że to próba czerpania korzyści z nieszczęśliwego zdarzenia.
Młodość, kobiety, Neapol. Paolo Sorrentino prezentuje Boginię Partenope
Debata o parytecie
Szerokim echem odbiła się także wypowiedź dyrektora wydarzenia, Marka Żydowicza. – Dalsze starania, by w festiwalowych prezentacjach brało udział więcej autorek zdjęć i reżyserek, są bezdyskusyjne, ale nie mogą odbywać się kosztem tego, co dla festiwalu naprawdę ważne: oceny wartości artystycznej i wyboru wartościowych filmów do konkursu. Podczas gdy EnergaCamerimage stara się docenić wkład kobiet w kinematografię, dąży również do zachowania integralności artystycznej – odpowiedział na pytanie dotyczące parytetu w przemyśle audiowizualnym. W jego słowach doszukano się seksizmu. Zareagowali członkowie jury Konkursu Głównego i Brytyjskie Stowarzyszenie Autorów Zdjęć Filmowych. Reżyserka Coralie Fargeat zrezygnowała zaś z pokazania w Toruniu swojej Substancji.
Żaby w rękach kolejnych operatorów
Obie sytuacje nie przysłoniły jednak zupełnie celebracji operatorskich talentów z całego świata. Skład tegorocznego Konkursu Głównego stał na bardzo wysokim poziomie. Jury pod przewodnictwem Cate Blanchett miało twardy orzech do zgryzienia, ale po zaciętych obradach podjęło decyzję. Brązową Żabę otrzymał Paul Guilhaume (Emilia Pérez), Srebrną – Lol Crawley (The Brutalist), Złotą zaś Michał Dymek (Dziewczyna z igłą). Przyjrzyjmy się bliżej ostatniemu z tytułów, zwłaszcza że wejdzie do kin najwcześniej spośród wszystkich nagrodzonych.
Dziewczyna z igłą: z wizytą w Kopenhadze
Reżyserem polsko-duńskiej koprodukcji, którą przedpremierowo zobaczyli goście festiwalu w Cannes, jest Magnus von Horn. Akcję poprzednich filmów osadził we współczesności. W Intruzie opowiedział o chłopaku wracającym do codzienności po pobycie w poprawczaku, Sweat poświęcił zaś influencerce fitness borykającej się z dojmującą samotnością. Tym razem cofnął się zaś do dwudziestolecia międzywojennego.
Tytułowa Dziewczyna z igłą to młoda szwaczka mieszkająca w Kopenhadze. Kobieta ledwo wiąże koniec z końcem, a po tym, gdy zachodzi w ciążę, traci pracę i środki do życia. Na ratunek niespodziewanie przybywa jej Dagmar: właścicielka nielegalnej agencji adopcyjnej. Spotkanie z nieznajomą okaże się jednak brzemienne w skutkach. Okazuje się, że ta, podobnie jak seryjna morderczyni Dagmar Overbye, której historia zainspirowała von Horna, kryje mroczną tajemnicę.
W parze z minorowym nastrojem scenariusza idzie noirowa warstwa wizualna produkcji. – W ogóle nie czułem, że ten świat ma w sobie kolor. Czarno-biały obraz pasował też najlepiej do tego, jak kręciliśmy film, najlepiej oddawał charakter lokacji. Gdybym robił film o renesansowym malarzu, to pewnie byłby bardzo kolorowy, bo tak z kolei kojarzy mi się ten świat – przekonywał reżyser jeszcze przed wizytą w Cannes. Taki wybór zdążyli już docenić krytycy: Bartosz Staszczyszyn z portalu Culture.pl przyrównywał zdjęcia Dymka do fotografii Witkacego.
Dziewczyna z igłą wejdzie do kin 17 stycznia.
