W Japonii nie nazwą już dziecka „Pikachu” albo „Pū”. Imiona kira kira będą zakazane
Niektórzy rodzice podchodzą do wyboru personaliów swoich pociech w mocno niekonwencjonalny sposób. Okazuje się, że rodzi to zbyt dużo problemów.
Pełna dowolność w wymyślaniu imion dla japońskich pociech dobiegła końca. Wszystko to za sprawą najnowszej zmiany w ustawie o rejestrze rodzinnym. Wprowadzone właśnie przepisy zmuszają świeżo upieczonych rodziców do poinformowania lokalnych władz o fonetycznej wymowie imienia, które wybrali swojemu dziecku. W konsekwencji wszelkie propozycje o kontrowersyjnej lub niecodziennej wymowie zostaną skutecznie wyeliminowane. Tamtejszy rząd twierdzi, że używanie oficjalnie potwierdzonych znaków kanji położy kres problemom w przestrzeni publicznej, z którymi mierzą się ekstrawagancko nazwane dzieci.
Imię dla dziecka
Sytuacja brzmi kuriozalnie, jednak w Kraju Kwitnącej Wiśni problem kirakira (dosł.: błyszczące, błyskotliwe imię) jest większy, niż można było się spodziewać. Część nowo narodzonych dzieci zamiast klasycznych imion otrzymuje pseudonimy typu Pikachu, Nike albo Kitty. Bywają zaczerpnięte z popkultury, języków obcych albo świata przedmiotów codziennego użytku. Zdarzały się również sytuacje, gdy najmłodsi przyjęli imię Akuma oznaczające… diabła.
Japoński rząd stworzył darmową mapę w Minecrafcie. Przestrzega nią przed skutkiem katastrof naturalnych
Przykładem inwencji twórczej rodziców przywołanym przez Guardiana jest pomysł olimpijki Seiko Hashimoto. Była kolarka i łyżwiarka nazwała swoich synów Girishia (Grecja) i Torino (Turyn), bo w momencie ich urodzenia w tych miejscach odbywały się letnie i zimowe igrzyska olimpijskie.
Indywidualizm nie zawsze popłaca
Jeśli ktoś pomyślał, że kwestia kirakira to wymysł ostatnich kilku lat, trzeba wyprowadzić go z błędu. Debata publiczna dotycząca kontrowersyjnie nazwanych dzieci sięga lat 90. XX wieku. To wtedy zauważono wzrost imion bazujących na często niekonwencjonalnych odczytach kanji, czyli znaków opartych na języku chińskim i zapisywanych po japońsku. Taki miszmasz sprawia, że część nazw skonstruowanych na tej zasadzie na pierwszy rzut oka jest niemożliwa do wypowiedzenia. W konsekwencji dzieci mogą mieć problemy w szkole, w urzędach oraz w codziennym życiu.
Pomysłodawcy ekscentrycznych imion twierdzą, że ich jedyną intencją jest utrzymanie indywidualizmu dzieci. Poczucie wyjątkowości bywa jednak złudne. Co z tego, że nazywasz się jak nikt inny, skoro nie jesteś w stanie przedstawić się w instytucjach publicznych?
