Najdłuższy utwór w dorobku Victorii Walker trwa niespełna cztery minuty. Artystka zdradziła, co stoi za taką decyzją twórczą.
Współczesny rynek muzyczny jest na tyle złożonym bytem, że trudno sprowadzić jego specyfikę do kilku generalnych tez. Eksperci obserwujący zachodzące na nim przemiany są jednak zgodni co do jednego. Z roku na rok konsekwentnie zmniejsza się długość popowych przebojów. Poland Lil Yachty’ego trwa 83 sekundy, Old Town Road Lil Nas X – 113 sekund, Munch (Feelin’ U) Ice Spice zaś 105 sekund. Podobną tendencję da się odnotować na polskim poletku. Millie Walky Bambi kończy się po 134 sekundach, a Bandycka jazda Fagaty – 122 sekundy. Nie ma czasu na refreny, trzeba pędzić dalej.
Szybka i angażująca treść
O trendzie pisaliśmy już w zeszłym roku na łamach Going. MORE. Zwróciliśmy wówczas uwagę na to, że napędzają go zmiany na polu technologicznym. W przeszłości słuchaliśmy muzyki przede wszystkim na fizycznych nośnikach: płytach CD i winylach. Dziś schedę przejęły po nich serwisy streamingowe. – Platformy preferują krótsze utwory ze względu na łatwość ich konsumpcji i potencjał zwiększania częstotliwości odtwarzania. Krótsze utwory odpowiadają zmniejszonemu czasowi skupienia uwagi współczesnych słuchaczy. To zaś współgra z pokoleniem przyzwyczajonym do szybkiej i angażującej treści – tłumaczyliśmy. Sami artyści mają interes w podporządkowaniu się tym zasadom. Spotify, jeden z cyfrowych hegemonów, płaci już za odtworzenie piosenki, które trwa powyżej 30 sekund. W rezultacie niektórym nie opłaca się budować bardziej złożonych kompozycji.
PinkPantheress: jakość, nie ilość?
Głos w sprawie, która coraz częściej okazuje się kością niezgody między starszymi a młodszymi pokoleniami, zabrała teraz PinkPantheress. Victoria Beverley, bo tak naprawdę nazywa się artystka, bez wątpienia może wypowiadać się na tym polu. Sama niejednokrotnie była nazywana wykonawczynią na miarę XXI wieku, naturalnie dostosowując się do niskiego attention span słuchaczy. Jej debiutancki mixtape To Hell with It zawiera dziesięć piosenek, a trwa niespełna dwadzieścia minut. Długość wydanego później longplaya Heaven Knows wcale nie jest drastycznie większa. PinkPantheress sprawnie promuje oba materiały na TikToku, gdzie również liczy się zwarty, konkretny przekaz. Niektórzy eksperci publikujący na platformie wprost mówią o tym, że największe znaczenie ma kilka pierwszych sekund. Jeśli nie zaintrygują odbiorcy, istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że nie poczeka ani chwili dłużej. W końcu w kolejce stoją tysiące innych materiałów.
Nie dla łączników i przydługich zakończeń
PinkPantheress zapytano o jej strategię twórczą w programie Prime Playlist przygotowanym przez stację telewizyjną ABC News. Pretekstem do ich rozmowy był Turn it Up – świeży singiel Brytyjki, klasycznie trwający niespełna 2,5 minuty. – Umiałam eksperymentować, a rezultatem tego okazało się tworzenie krótkich piosenek. Moim zdaniem piosenka nie musi być dłuższa niż 150 sekund. Nie musimy powtarzać wersów, nie potrzebujemy ani łączników, ani sążnistego zakończenia – zdradziła dziennikarce Ashan Singh. Co wymowne, przed kamerą nie powiedziała ani słowa o sukcesie ekonomicznym, jaki odnosi dzięki bardziej lapidarnemu songwritingowi. Czyżby to była tajemnica poliszynela?
Internauci komentujący wypowiedź artystki na YouTube w pełni rozumieją jej tok myślenia. W wątpliwość podała je za to jej starsza koleżanka po fachu, Dionne Warwick. Autorka szlagierów I’ll Never Love This Way Again oraz Walk on By udostępniła artykuł z wypowiedzią PinkPantheress, kwitując go wymownym znakiem zapytania. Później szybko sprostowała, że nie chciała urazić Walker, ale jedno jest pewne – 84-latce trudno wyobrazić sobie piosenkę bez łączników. Oto muzyczny znak czasów.
Eminem prezentuje nowy utwór. Posłuchajcie, jak brzmi Houdini!
