Progrefonik idzie jak burza. Po imprezkach w Pogłosie, na Jasnej 1 czy w Młodszej Siostrze przejęli kilka weekendowych dni w krakowskim klubie Szpitalna 1.
Jeden z najciekawszych i najbardziej progresywnych portali o muzyce mocno (aka z buta) wszedł w świat klubowych imprez. Od jakiegoś czasu wydarzenia sygnowane przez Progrefonik to gwarancja świeżej muzyczki i znakomitej zabawy w przyjacielskim gronie. Powoli kończy się ich rezydencja na Szpitalnej 1 – już dzisiaj zagrają tam m.in. Young Majli, Filip Lech czy Luksja Sound, a za tydzień (28 czerwca) szykujcie się na zakończenie z pompą – Endgame, Duy Gebord, dogheadsurigeri czy satin de compostela. W ramach solidnej rozgrzewki łapcie selekcję od filarów Progrefonika – Filipa Preisa i Karoliny Kobielusz!
hermeneia
Dyktando – GAR
Wiktor Milczarek jako Dyktando to moje ulubione polskie dźwięki ostatnich miesięcy. Wciąż mam w głowie jego live’a, którego zagrał podczas jednej z naszych zeszłorocznych imprez. Pod jego dowództwem dźwięki brną w chłód i tym chłodem bez wątpienia porażają. Uwielbia on szorstkie brzmienia niepozbawione nerwowej ekspresji i narkotycznego pulsu. Dużo tu jazgotu i łoskotu. Kakofonia mnoży się, podążając za rytmem niespokojnego oddechu. W dysharmonii kotłuje się przesterowany głos.
M.TouNu – Smile of Rei
Co tu dużo mówić. Hardstyle’owa narracja tego tracku znalezionego w czeluściach Soundclouda niesamowicie mi zaimponowała. Projekt brukselskiego labelu POST POST CULTURAL łączy ze sobą humor, dawkę słodyczy i świetną rytmikę. Doszukuję się w nim nowej fali gabberu, który prócz miliarda bpmów, ma naprawdę sporo do zaoferowania – zarówno melodycznie, jak i emocjonalnie.
7038634357 – No Hate Is A Cold Star
Kiedy brakuje już słów i sił na ratunek przychodzi projekt 7038634357, który pozwala całkowicie zatopić się w smutnych, zdekonstruowanych melodyjkach. Nadeszła nowa fala oniryzmu, co szczególnie zauważalne jest w przypadku poniższego utworu “No Hate Is A Cold Star” czy innych kompozycjach Neo Petala sygnowanych m.in. przez szanghajski label Genome 6.66 Mbp. Senność przeplatana jest tu z jazgotem i to w sposób o tyle interesujący, że pozwala utworom balansować na granicy ambientu i post-clubu. Sprawdzi się ona zarówno w odprężających słuchowiskach, jak i dusznych setach bazujących głównie na muzyce tanecznej.
preis
Endgame – Reina (Paul Seul Remix)
Są takie utwory, które trafiają prosto w serducho. Dla mnie jednym z nich był właśnie ten remix utworu Endgame’a zrobiony przez założyciela wytwórni Casual Gabberz, czyli Paula Seula. Agresywny i powalający, a jednocześnie niezwykle melodyjny i romantyczny. A to wszystko okraszone wokalami Ruleza, które jeszcze bardziej kreują obraz gabberowego love songu.
Kev Koko & DJ Gigola – Papi
Najnowsza EP-ka Kev Koko (ex FJAAK) i DJ Gigola zbudowana jest z trzech electro-trance’owych utworów, jednak najwspanialszym wydaje się być „Papi”. Na elektroniczny hołd muzyce lat 90-tych patrzymy przez pryzmat współczesnego podejścia duetu producenckiego, przez co serwują nam w pełni doskonały utwór. Rozmarzone wokale i chłodne syntezatory doskonale dopełniają elektryzującą kompozycje muzyczną. Bez zawahania nazwałbym „Papi” najlepszą soundtrackiem zbliżających się miesięcy wakacyjnych.
️Kelvin T – Dropbar
Ten utwór chodzi ze mną od jakiegoś czasu. Najpierw pojawił się w PROGREFONIKowym mixie zrobionym przez smnmsn, potem Born In Flamez zagrali go podczas naszej imprezy w klubie Jasna 1. I tak już ze mną został. Słucham go przynajmniej raz dziennie, a jak się zapominam to w głowie wybrzmiewa mi ta brzęcząca partia dźwiękowa, którą okraszony jest „Dropbar”. Proszę uważać na miażdżący bas.
