Nowe spojrzenie na nudę, śmiercionośne słońca i gesty nienawiści – czego nie przegapić na Warsaw Gallery Weekend?
Serce Człowieka, BWA, Piktogram, Le Guern, Raster… Blisko trzydzieści prywatnych galerii będzie częścią tegorocznej, dziewiątej edycji Warsaw Gallery Weekend. Szykujcie się na długie spacery!
Już w ten weekend za sprawą Warsaw Gallery Weekend będziemy uczestniczyć w prawdziwym maratonie po Warszawie. Po raz dziewiąty, kilkadziesiąt prywatnych galerii w całej stolicy zaprosi fascynatów sztuki, prezentując prace przeszło pięćdziesięciu artystów. Wybraliśmy naszych faworytów, którymi chcielibyśmy się z Wami podzielić i być może ułatwić Wam tym samym przemierzanie kolejnych wystaw!
Polana Institute i Muzeum Ziemi w Warszawie – Ostatnie miejsce na Ziemi
Tylko spójrzcie na te nazwiska: Paweł Althamer, Tadeusz Kantor, Barbara Hammer & Barbara Klutinis – a to nie wszyscy! Nazwa wystawy nawiązuje do miejsca w jakim się znajdzie, czyli Muzeum Ziemi PAN w Warszawie. Sugeruje też, że w razie kataklizmu to właśnie tam schronienia szukałaby większość z nas. My sprawdzimy tę (geo)biograficzną przestrzeń na pewno, by przekonać się czy tak faktycznie jest.
Fundacja Galerii Foksal – Wilhelm Sasnal i Artur Żmijewski
W tym przypadku zobaczymy dwie indywidualne wystawy: Wilhelma Sasnala i Artura Żmijewskiego. Ten pierwszy powrócił do prac XIX-wiecznych malarzy realistycznych z Francji. Żmijewski, jeden z czołowych reprezentantów sztuki krytycznej w Polsce, zwrócił się ku współczesnym gestom nienawiści. Znajdziemy tu cały przekrój znaków wyrażających pogardę, wykluczenie i niechęć. Znając dorobek obu artystów wiadomo, że warto chociaż zerknąć.
Galeria Szara – Czy to sen, czy Jawa?! Nie, to Sumatra!
W Galerii Szarej zaprezentowane zostaną prace Wojciecha Kucharczyka – artysty absolutnie wszechstronnego. Za pomocą ciekawych form, w metaforyczny sposób zaprezentuje on stan zawieszenia pomiędzy zupełnie skrajnymi stanami – lokalnością a globalizacją, swojskością a egzotyką. Przygotujcie się na zabawę słowem, językiem i bogatą symbolikę.
Serce Człowieka – Joanna Woś / Nektar
Abjekt, trauma, wyparcie – na płótnach Joanny Woś nawiązania do historycznego malarstwa reprezentacyjnego służą przekornie unaocznieniu tego, co spychamy poza oficjalny obieg. Rozochocone diabły, tajemnicze postacie o czerwonych obliczach, pogrążone w ekstazie i zadumie kobiety zaludniają trudne do jednoznacznego zidentyfikowania przestrzenie. W ni to kawiarniach, ni to biurach przesiadują czekając rozleniwione – na co? Prace Joanny możecie oglądać w niezależnej galerii Serce Człowieka.
Zuza Golińska / Suns
Podobnie jak rok temu, w Piktogramie odbędzie się wystawa Zuzy Golińskiej. Przez ostatnie kilka lat artystka wdarła się do ścisłej czołówki w kraju. W 2018 wygrała nagrodę ArtePrize przyznawaną przez ArteVue i Delfina Foundation. Swoje prace prezentowała również poza nim, m.in. w Ostravie czy w Londynie. Common Ground, Eye Drop, Left Right Center i Piercer Series to jedne z najbardziej znanych dzieł Golińskiej.
W ramach WGW będziemy mogli obejrzeć wystawę Suns, nawiązującej mocno do kondycji ludzkości i katastrofy klimatycznej. „Nie będzie prognozy pogody, bo trudno będzie cokolwiek przewidzieć. Fabryki przestaną działać. Dni tygodnia i godziny pracy przestaną być istotne. Cykliczny obrót planet wokół Słońca przez jakiś czas pozostanie ten sam.”
BWA Warszawa – Bownik / Kolory straconego czasu
BWA Warszawa podczas WGW stanie się miejscem namysłu nad barwą. Znany z wchodzenia w dialog z tradycją fotograf Bownik tym razem tworzy prace, które na myśl przywodzą op-artowskie eksperymenty. Rejestracje kręcących się kół barwnych oscylują pomiędzy dekoracyjnym obrazem a naukowym diagramem. Do powstania dzieł posłużyły ryciny lub fotografie przedstawicieli nieistniejących już gatunków ptaków. Całość staje się subtelną refleksją na temat przemijania i ludzkiej percepcji.
Songs of rain and hobo chili | Anders Dickson, Wschód
Zlokalizowana na Woli Wschód to jedna z naszych ulubionych warszawskich galerii. Tegoroczny WGW to wystawa amerykańskiego artysty Andersa Dicksona, który jest absolwentem Städelschule Frankfurt i amsterdamskiego De Ateliers. Będzie to pierwsza samodzielna wystawa tejże galerii, a traktować będzie o „inne” amerykańskiej kulturze – halucynogennej, tripowej, oderwanej od głównego nurtu, zaskakującej, filozoficznej i korespondującej z przestrzenią publiczną. A to wszystko podane w formie obiektów i instalacji artystycznych.
Bzik Tropikalny / Tropical Craze, Propaganda
Ada Zielińska, Demián Flores, Paweł Kowalewski i Mariusz Tarkawian. Prace tych wszystkich artystów (ale również kilku anonimowych) zobaczymy od piątku w Propagandzie. Wiemy mało, co w zasadzie też jest spoko i w zasadzie bardzo ciekawi nas, jakie dokładnie prace ujrzymy w budynku przy ulicy Foksal. „Bzik tropikalny jest faktyczną groźną chorobą nerwów w tropikach, powstającą pod wpływem szalonej temperatury, o jakiej żaden upał ukraiński bladego pojęcia dać nie może, następnie po wpływem pieprznych potraw, alkoholu i ciągłego widoku nagich, czarnych ciał.”
Rodriguez Gallery – Ale nudy / Dalila Gonçalves, Michał Smandek
Żyjemy coraz szybciej, ale czy rzeczywiście coraz bardziej pożytecznie? Poznańska Rodriguez Gallery wraz z Dalilą Gonçalves i Michałem Smandkiem proponują inne postrzeganie czasu. Ku chwale monotonii, ku chwale powtarzalności i bezproduktywności powstały prace o pozornym marnowaniu cennych chwil. Artyści “zabijają czas” na nowo odkrywając urok nudy, która w dobie coraz bardziej stechnicyzowanego społeczeństwa staje się trudnym do zdobycia produktem ekskluzywnym.
